hhhhhhhhhhhhhh

[ بازدید : 463 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

بیگ بنگ: این همه شلوغی در سحابی بچه قورباغه برای چیست؟ تشکیل ستارگان! انتشار گرد و غبار در سحابی بچه قورباغه که با نام IC 410 هم شناخته می‌شود در فاصلۀ ۱۲ هزار سال نوری از ما در صورت فلکی ارابه ران صورت می گیرد.

ابرِ گازی درخشان در این تصویر بیش از ۱۰۰ سال نوری وسعت دارد و توسط ِ بادهای ستاره ای و تابش خوشۀ ستاره ای بازِ NGC 1893 شکل گرفته است. ستارگان درخشانی که ۴ میلیون سال پیش در ابر میان ستاره ای شکل گرفتند در سرتاسر سحابیِ تشکیل دهندۀ ستاره مشاهده می شوند. در مناطقی در IC 410 که دائمأ ستاره تشکیل می دهند، این بچه قورباغه های کیهانی طولی به اندازه ی تقریبأ ۱۰ سال نوری دارند. این تصویر برجسته در نور مادون قرمز، توسط ِ ماهواره ی کاوشگر نقشه بردار فروسرخ میدان وسیع ناسا(WISE) گرفته شده است.

[ بازدید : 1179 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

بر اساس یافته‌های یک تحقیق، پرندگان مهاجر، همزمان با افزایش دمای جهان زودتر از موعد به زادگاه خود بازمی‌گردند. مطابق تحقیق انجام شده توسط دانشگاه ادینبورگ، پرندگان به طور متوسط به ازای هر یک درجه افزایش دمای جهان، یک روز زودتر به زادگاه تابستانی خود بازگشته‌ان.

به گزارش BBC، در این تحقیق، صدها گونه پرنده در کل پنج قاره رصد شده است. امید می‌رود که این تحقیق به دانشمندان کمک کند تا واکنش گونه‌های مختلف را به تغییرات اقلیمی پیشبینی کنند. مهاجرت تابستانی بی‌هنگام پرندگان، حتی اگر زمان مهاجرتشان فقط به مدت چند روز جابه‌جا شود، ممکن است منجر به این شود که نتوانند به حداکثر منابع لازم – از جمله غذا و محل مناسب آشیانه – دست پیدا کنند.

از طرف دیگر، مهاجرت دیرهنگام نیز می‌تواند بر زمان تولد جوجه پرندگان اثر بگذارد و شانس بقاء را از آنان بگیرد. در این تحقیق، نشان داده شده که پرندگانی که به مسیرهای دور مهاجرت می‌کنند و معمولاً واکنش کمتری به افزایش دما دارند، بیشتر از همه گونه‌ها متضرر می‌شوند. زیرا پرندگان دیگر با زودتر رسیدن به مقصد، شرایط محیط را به نفع خود رقم می‌زنند.

به ادامه مطلب بروید

[ بازدید : 1431 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

ادامه مطلب

این پانورامای زیبا آسمان شفاف بر فراز کوه دماوند را به تصویر کشیده که سایۀ سیاره زمین را در بالای آن نشان می دهد. این منظرۀ گرگ و میش و وسوسه انگیز از هشت فریم تشکیل شده که هر کدام از فاصله ی ۴۰۰۰ متری بالای سطح دریا در غروبِ ۶ آوریل ۲۰۱۷ گرفته شده اند.

در بالای سایۀ خاکستری و تیره زمین یک کمانِ محو، متمایل به صورتی و شفاف مشاهده می شود. نور قرمز رنگِ خورشید در این کوه که به کمربند ناهید (ونوس) نیز معروف است با آسمان آبیِ شرق ادغام شده است. قلۀ کوه دوردستِ دماوند در مرکز خط افق ناهموار در میان رشته کوه های البرز جای گرفته است. دماوند که یک خصیصۀ جالب در اسطوره شناسی و ادبیات فارسی است در واقع یک آتشفشان چینه ای -آتشفشانِ ساخته شده از لایه های متناوب گدازه و خاکستر- است که ارتفاعش به ۵۶۱۰ متر بالای سطح دریا می رسد، یعنی بلندترین قله در ایران و خاورمیانه.

[ بازدید : 1204 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

به گزارش بیگ بنگ به نقل از سرویس فناوری آنا، محققان شواهدی دال بر وجود یک شبکه مخفی از مغزهای کوچک پیدا کرده‌اند که می‌تواند درک ما از چگونگی انتقال درد در سراسر بدن را تغییر دهد و موجب انقلابی در طراحی و تولید داورهای مسکن شود. فرض فعلی این است که احساس درد تنها توسط سیستم عصبی مرکزی، مغز و و نخاع، تفسیر و ترجمه می‌شود. اما تحقیقات جدید حاکی از آن است که سیستم عصبی محیطی، برخلاف آنچه برای قرن‌ها تصور می‌شد، نقش بسیار مهم‌تری را در این پروسه ایفا می‌کند.

البته این مطالعه تاکنون تنها روی موش‌ها انجام شده است، بنابراین قبل از اینکه کتاب‌های درسی بازنویسی شود نیاز است که این تحقیقات روی انسان‌ها نیز صورت بگیرد. اما با توجه به شباهت‌های موجود بین سیستم عصبی جوندگان و انسان‌ها، این یافته‌ها دلیل بسیار قانع کننده‌ای را ارائه می‌دهند تا نگاه دقیق‌تری به سیستم عصبی محیطی در انسان داشته باشیم. به خصوص حالا که کشمکش‌های زیادی بر سر تولید داروهای موثر در تسکین دردهای مزمن و شدید وجود دارد.

نیکیتا گمپر، محقق دانشگا لیدز بریتانیا، می‌گوید: «هنوز نمی‌دانیم که این سیستم چگونه کار می‌کند اما قطعا ساختارهایی وجود دارند که اجازه تفسیر و تغییر اطلاعات لمسی دریافت شده توسط مغز را به سیستم عصبی محیطی می‌دهند. برای درک بهتر و دقیق‌تر از این پروسه، به مطالعات بیشتری نیاز است».

سیستم عصبی محیطی، شامل تمامی اعصابی می‌شود که سیستم عصبی مرکزی را با اطلاعاتی از سراسر بدن تغذیه می‌کنند. برای کسانی که آناتومی نخوانده‎اند: همه خط‌های آبی در عکس زیر سیستم عصبی محیطی و مناطق زرد، مغز و نخاع، سیستم عصبی مرکزی را نشان می‌دهند. همانطور که می‌بینید، سیستم عصبی محیطی به خوبی نقشه برداری شده است اما تا به امروز دانشمندان گمان می‌کردند این سیستم کم و بیش یک شبکه سیم‌کشی است که پیام‌های عصبی را از مناطق دیگر بدن به سیستم عصبی مرکزی می‌رساند.

همچنین محققان فکر می‌کردند که تمامی تصمیمات توسط سیستم عصبی مرکزی و عمدتا مغز گرفته می‌شود؛ سپس پیام‌های عصبی از طریق سیستم عصبی محیطی به بیرون فرستاده می‌شود تا به اندام‌ها گفته شود که چگونه واکنش نشان دهند. این بخشی از «نظریه دروازه کنترل درد» است که بیان می‌کند یک دروازه ساده بین سیستم عصبی مرکزی و محیطی وجود دارد که کنترل کننده اطلاعات ارسالی به سیستم عصبی مرکزی است.

مطالعه جدید حاکی از آن است که سیستم عصبی مرکزی قادر به تغییر سیگنال‌ها، حتی قبل از آن که به سیستم عصبی مرکزی برسند، است. دانشمندان بر این باورند که این دروازه‌ها به عنوان ناظر درمانی درد مورد استفاده قرار می‌گیرند. در سال‌های اخیر، شواهدی به دست آمد که نشان می‌داد، سیستم عصبی محیطی نقش پیچیده‌تری در بدن دارد اما این اولین مدرک محکم دال بر تفسیر و تعدیل احساس درد توسط این سیستم است.

این پژوهش به خصوص به مطالعه گانگلیون سیستم عصبی محیطی پرداخت. گانگلیون مجموعه‌ای از غدد کوچک در سیستم عصبی است که پیش از این گمان می‌شد تنها در ارسال پیام‌های عصبی نقش دارد و ارتباطی بایکدیگر برقرار نمی‌کنند. پس از مطالعه سلول‌های گانگلیون موش‌ها، دانشمندان متوجه شدند که این غدد با کمک مولکول سیگنال‌دهی «GABA» قادر به تبادل اطلاعات بین خود هستند؛ توانایی که تا پیش از گمان می‌شد تنها محدود به سیستم عصبی مرکزی باشد. دانشمندان با بررسی دقیق‌تر سیستم محیطی، سازه‌هایی یافتند که ارتباط عصبی در ساختار سیستم عصبی محیطی ممکن می‌سازد. این پدیده مانند این است که هر حسگر عصبی دارای یک مغز کوچک بوده که قادر است تا حدی اطلاعات دریافتی را تفسیر کند.

[ بازدید : 1060 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

آیا همه‌ی ما ساکن کالبدی هستیم که زندگی‌های پیشینی را تجربه کرده است؟ این ایده‌ی فریبنده ای است که خیلی از مردم از جمله شرلی مک لینِ بازیگر و دالایی لاما(رهبر بوداییان تبت) به آن اعتقاد دارند. همانطور که انتظار می‌رود، اثبات علمی اینکه یک شخص زندگانی‌ای قبل از تولد داشته است، کار ساده ای نیست.

به گزارش بیگ بنگ، شواهد قابل استفاده باید به شکل اطلاعات و جزئیات ویژه ای دربارۀ زندگی های پیشین باشد که هیچ‌کس دیگری از آن‌ها اطلاع ندارد. حتی بهتر است شامل اطلاعاتی باشد که ابهاماتی را حل می‌کند. مثلا اگر شخصی ادعا می‌کند که آملیا ارهارت یا جیمی هوفا (یا سال‌ها بعد ناتالی هالووی) بوده است، باید معماهای پیرامون سرنوشت آنها را حل کند.

با اینکه میلیون‌ها نفر از مردم به تناسخ اعتقاد دارند اما افراد اندکی ادعا می‌کنند خاطراتی را از زندگی پیشینشان به یاد دارند. معمولا این تجدید خاطرات در طول یک تکنیک روان درمانی بحث برانگیز (و اصولا بی اعتبار) به نام “برگشت به زندگی گذشته”، اتفاق می‌افتد. در واقع بهترین نمونه‌ی تناسخ از این طریق پیدا شده است.

معروف‌ترین نمونه‌ی زندگی پیشین، بردی مورفی بود. بردی زنی ایرلندی در قرن ۱۹ میلادی بود که ویرجینیا تای اهل کلرادا، ادعا کرد در زندگی پیشینش بوده است. ادعای شگفت انگیز وی در سال ۱۹۵۲ و در طول یک جلسۀ هیپنوتیزم غیرحرفه ای توسط موری برن استین، اتفاق افتاد. تای تحت هیپنوتیزم -با یک لهجه‌ی ایرلندی- خاطراتی را مربوط به زندگی پیشینش در دهه‌ی ۱۸۰۰ در شهر کورک- ایرلند و شامل تولدش در ۲۰ دسامبر ۱۷۸۹، زندگی، ازدواج و مرگش در سال ۱۸۶۴ بیان کرد. داستان تای در نگاه اول بسیار قانع کننده است؛ او هیچ وقت در ایرلند نبوده است و احتمالا نمی‌توانسته بسیاری از جزئیاتی را که به خاطر آورده است بداند مگر اینکه، یک قرن پیش آنها را زندگی کرده باشد. برن استین یک کتاب پرفروش در این مورد و بردی مورفی نوشت که تأثیر جهانی دربرداشت.

زمانی که روزنامه‌نگاران محقق برای بررسی این ماجرا به ایرلند رفتند، داستان بردی مورفی شروع به فروپاشی کرد. درحالی که برخی ادعاهای کلی اثبات شدند، اما واقعا هیچ مدرکی مطابق با اکثر خاطرات تای توسط محققان پیدا نشد. هیچ پیشینه یا نوشته ای مربوط به بردی مورفی که در آن تاریخ ها متولد شده و وفات کرده باشد، وجود نداشت. کسانی که تای به عنوان بردی مورفی با آنها مواجه شده بود از جمله همسرش و دیگران، هرگز وجود نداشته اند.

به نظر می‌رسد که برن استین و ناشرانش آنقدر برای استفاده از این فرصت برای شهرت و منافعشان اشتیاق داشتند که از بررسی تطابق ماجراهای مورفی با واقعیت‌های تاریخی، غافل شدند. بعدها مشخص شد که تای در دوران کودکی وقتش را با همسایه ای که یک مهاجر ایرلندی بوده( اتفاقا به نام بردی مورفی) می‌گذرانده و جزئیاتی در مورد ایرلند، با لهجه‌ی ایرلندی دریافت می‌کرده است.

[ بازدید : 1000 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

در دهم آوریل ۲۰۱۷، تصویری از ماه ِ کامل و مشتری این میدان دیدِ تله فوتو را ایجاد کردند. هر دو در حالت مقابله بودند، یعنی مخالف با جهت خورشید در آسمان شبِ زمین دیده می شدند.

زمانی که یک توده ابر گذرا در حال عبور از مقابل ماه بود، این عکس ثبت شد و چهرۀ آشنای بزرگترین ماهوارۀ طبیعی سیاره زمین را در راستای چهار قمر گالیله ای مشتری، به رخ کشید. ذرات کوچک نور در بالای مشتریِ درخشان که از بالا تا پایین برچسب گذاری شده اند عبارتند از کالیستو، اروپا، گانیمد و آیو. البته ماهوارۀ طبیعی مان که نزدیکتر و درخشانتر است به نظر بسیار بزرگ جلوه می کند. اما کالیستو، گانیمد و آیو به طور فیزیکی بزرگتر از قمر زمین هستند، درحالی که اروپا با یک دنیای آبی، فقط کمی کوچکتر میباشد. در حقیقت، از میان شش عدد از بزرگترین قمرهای منظومۀ شمسی، فقط تیتان قمر زحل، در این صحنه دیده نمی شود.

[ بازدید : 1023 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

مطالعه­ ای جدید نشان می­ دهد میزان فتوسنتز در دو قرن گذشته افزایش قابل ملاحظه­ ای داشته است. زندگی بر روی زمین به فتوسنتز بستگی دارد که آنرا می­ توان عمل تبدیل نور ِ خورشید به غذا توسط برگ گیاهان تعریف کرد. اما محاسبه میزان شدت این عمل به صورت کلی، تا به امروز غیرممکن نشان می داد.

به گزارش بیگ بنگ، همانطور که این مطالعات جدید نشان می دهد، برخی فعالیت­ های انسانی باعث تسریع و برخی از این فعالیت­ ها نیز باعث کُند شدن فتوسنتز در زمین شده است. الیوت کمپبل استاد مهندسی محیط­ زیست دانشگاه کالیفرنیا گفت: «مطالعات قبلی فقط مناطق و دوره ­های زمانی محدودی را پوشش می­ داد. ما شروع به جمع ­آوری اطلاعاتی از تمام کرۀ زمین کردیم که مدت طولانی را نیز تحت پوشش خود دارد.»

کمپبل و همکارانش افزایش میزان فتوسنتز را در دو قرن گذشته ۳۰ درصد تخمین زدند. محققان نیز میزان کربونیل سولفید در لایه­ های برف قطب شمال را اندازه­ گیری کردند. کروبنیل سولفید از خانواده کربن دی اکسید می­ باشد که توسط گیاهان از هوای موجود در سطح زمین زدوده شده است. این مطالعۀ جدید در جستجوی دلیل برای این افزایش میزان فتوسنتز نبوده است. اما مدل­های رایانه­ ای چند عامل برای این افزایش سطح فتوسنتز ارائه دادند که همۀ آنها به گرمایش جهانی منتهی می­ شوند. این دلایل عبارت اند از: افزایش میزان کربن دی اکسید در جو، طولانی­ تر شدن فصول و آلودگی نیتروژن.

افزایش میزان فتوسنتز و رشد گیاهان می­ تواند به سیستم انباشت کربن کرۀ زمین کمک کند، اما افزایش میزان کربن دی اکسید حاصل از گلخانه­ های انسانی باعث شده که زمین در این امر نتواند موفق باشد. “جو بری” از نویسندگان این مقاله افزود: «افزایش میزان فتوسنتز زمین نتوانسته اثرات مصرف سوخت­ های فسیلی را جبران کند. ترمزهای طبیعت نیز در امر کاهش میزان کربن دی اکسید چندان کاری از دستشان بر نمی­ آید. بنابراین یافتن راه حلی برای کاهش میزان کربن دی اکسید در جو فقط به ما بستگی دارد.»
[ بازدید : 941 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]